Na een weekend waarin de kaart voor “beschermende isolatie” nog op de deur hing, kwam ik vandaag op kamertje 14 en was de kaart verdwenen! Met een Hb van 6,1, trombo’s van 16 en leuko’s van 9,5 is de dip officieel beëindigd. De infuuspaal had plaatsgemaakt voor een paaltje met alleen de sondevoedingspomp. Wat ziet dat er ineens kaal uit, de kamer lijkt zo veel leger. Super om te zien, dat er in amper 3 dagen tijd 6 pompen minder zijn.
Ik was sinds zaterdag niet meer geweest, want we hadden gisteren in Woerden de verjaardag van Pepijn die 2 werd. Vanmiddag kwam ik om 16 uur en lag Thomas te slapen. Moe van alle inspanningen. Thomas was met Gemma naar het plein geweest, helemaal los. Hij had er rondgefietst en gespeeld. Vervolgens is hij nog met de juf naar de klas geweest. Renée heeft hem voorbereid op de komende bestralingen, door het boekje ‘Radio Robbie’ met hem te lezen. Hij kreeg de knuffel Radio Robbie er ook bij. Zodra hij wakker werd en mij zag, liet hij RR meteen zien en wilde hij weer een rondje lopen, maar dan zittend in de buggy. Eigenlijk is het allemaal nog te vermoeiend voor ‘m, maar ik geef hem groot gelijk. Hij heeft 3 weken geïsoleerd gelegen op zijn kamertje! Ik zou er ook uit willen…
Komende week staan er nog allerlei onderzoeken gepland. Dat schreven we vorige keer al. Zoals het er nu naar uit ziet, mag Thomas blijven tot de onderzoeken afgerond zijn (vrijdag a.s.). Dit op verzoek van ons, omdat het voor Thomas (en ons) erg belastend is om op en neer te reizen. De onderzoeken nemen telkens zowat de hele dag in beslag en dan is het fijn als je gewoon terug kunt naar het vertrouwde kamertje. Bovendien zijn de kinderen thuis ook erg verkouden en aan het hoesten. Nu nog liever niet! Maar… als er te weinig bedden zijn op de afdeling, is Thomas wel de eerste die weg moet. Dus vrijdag nemen wij afscheid van ‘de Zee’ en alle verpleging, de juf en Renée. Dat zal nog best emotioneel zijn. Het is toch een soort van tweede thuis geworden, het laatste half jaar.
Vandaag hebben we een begin gemaakt met zaken regelen voor de VS, want dat komt nu ineens wel heel dichtbij! Vooral de papieren rompslomp die erbij komt kijken, is veel werk. Joan en ik zijn beiden heel moe en lopen op onze tenen, maar we moeten door… En dat gaat ons ook lukken. Thomas is een vechtertje en wij vechten net zo hard met hem mee!
TROTS !…..op dit superteam !…..xxx
Lieve Kanjers,
Iedere keer lees ik de verhalen met tranen. Kom op, jullie hebben al veel door staan. Dit keer lukt het jullie ook.
Lieve groetjes
Wat fijn om te lezen dat deze hobbel weer bijna is genomen. Kei trots op jullie kanjer, en natuurlijk ook op jullie! Respect! super dat Thomas weer rond kan lopen en lekker kan gaan spelen!
Groetjes, Pascal, Sandra, Josje en Lieke
Heel fijn dat het beter met ‘m gaat! Kan me voorstellen dat je ‘m nog even alle rust gunt ipv dat gesjouw op en neer naar Nijmegen.
En nu komt Amerika dan echt in beeld, wel spannend hoor! Mocht ik nog ergens wat kunnen betekenen, je weet ‘t hè! Groetjes, Yvonne
Jullie zijn super!!!!!!!!!!
Liefs Marcia.
Hallo,
Wat fijn dat Thomas uit zijn dip is!
Ik kan me voorstellen dat jullie op je tenen lopen maar zet hem op, jullie kunnen het!!
Ik hoop dat jullie alles goed geregeld krijgen zodat jullie over een tijd naar Amerika kunnen.
Chapeau voor jullie allemaal
gr Anja
Geweldig, met zijn allen komen jullie er wel. Veel sterkte met de papieren rompslomp, valt ook niet mee.
Ga zo door Marga, Theo en Mergeline
zo begrijpelijk dat jullie zo moe zijn. het zal zeker een emotioneel afscheid worden. je voelt je inderdaad thuis na zolang daar te zijn geweest. je weet de weg, kent de meeste mensen en dat gaat nu wegvallen voor iets compleet nieuws, de reis naar Amerika…Heel veel sterkte de komende dagen met alle emoties die het met zich mee gaat brengen. en succes met de voorbereidingen voor Amerika.
Er is al zoveel geld ingezameld en iedereen leeft met jullie mee, dat is ontzettend fijn maar Thomas en jullie dragen het allemaal samen met de twee andere kids. Dat doen jullie al zo lang… en zo goed.. daar kunnen we alleen maar respect voor hebben, hou vol..jullie zijn al zo ver en thomas doet het zo goed..hier komen jullie ook door heen. liefs jacqueline
Vanuit ons een dot energie en heel veel kracht!
Knuffel, Judith & Ron, Wout en Sien
wat maken jullie een hoop mee zeg, maar wat doen jullie het geweldig als gezin! Heb het al tegen Joan gezegd, maar als ik op wat voor manier dan ook kan helpen, hoor ik het graag!
Altijd weer onder de indruk van wat jullie samen meemaken en hoeveel moed hieruit spreekt! Hou vol en wij blijven met jullie hoopvol. Alle mensen die met jullie meeleven en geld voor jullie en alle anderen geld inzamelen, dat kan niet voor niets zijn! Hartelijke groeten, wij blijven “volgen”.
wij sturen jullie ook wat energie…………..
jullie zijn een super team…………
we zijn blij te lezen dat het met Thomas steeds beter gaat………….
Lieve groetjes
Hein Anouk Nikki Levi Wess