En dan is zomaar de vakantie voorbij…
Het was een mooie, heftige, emotionele en vooral vreemde vakantie.
De eerste twee weken hebben volledig in het teken van Thomas gestaan, met het overlijden, de herdenkingsdienst en crematie. Hartverwarmend waren alle reacties m.b.t. het afscheid. We hebben het gedaan zoals wij het wilden, zoals Thomas het gewild zou hebben. Het was mooi…het is goed zo, onze dappere kanjer heeft geen pijn meer!
En dan? De eerste dagen na de crematie zijn we bezig geweest met napraten over het gebeurde, het lezen van alle lieve woorden op de vele kaarten en een beetje tot rust komen.
Ineens heb je geen vakantie meer waarin je ervan uitgaat dat je continu aan het zorgen bent. Je hebt ineens heel veel vrijheid. Gaan en staan waar je wilt, even naar het dorp een ijsje eten met Jasper en Michiel, even op en neer naar de speeltuin. Al deze gewone en vanzelfsprekende dingen waren voor ons niet meer zo vanzelfsprekend. En ineens kan het weer.
We hebben de caravan ingepakt en zijn naar de camping gegaan. Het weer werkte enorm mee, zodat we het gevoel hebben gehad er echt helemaal tussenuit te zijn. Jasper en Michiel hebben genoten van de aandacht die wij voor ze hadden (en nog steeds hebben). We komen er nu achter wat voor impact het ziekbed van Thomas heeft gehad op het hele gezin.
Ook de weken erna hebben we regelmatig uitstapjes gemaakt en er was natuurlijk kermis in Venray!
Ik lieg niet, als ik zeg dat het af en toe best moeilijk was om ervan te kunnen genieten. Je weet gewoon dat Thomas zo graag meegegaan zou zijn. De achtbaan, autootjes, het ballengooien… de simpele kleine dingetjes doen je beseffen dat hij er niet meer is.
Aan de andere kant zijn het juist ook kleine dingen die soms heel mooi uitpakken.
Zo hebben we in de vakantie iedere dag minstens één keer een witte vlinder gezien!!
Het is fijn (maar soms met een brok in je keel) als je dan Michiel of Jasper weer over de camping hoort roepen: “Kijk, daar heb je Thomas!!!!”
Mooi ingericht hoekje
Vandaag is het nieuwe schooljaar gestart. We hebben samen Jasper naar school gebracht. Een emotioneel moment. Hij zal nu voorlopig alleen moeten, zonder zijn broertje. (Michiel begint na de meivakantie pas)
Als je op school binnenkomt, kom je meteen in de gedenkhoek van Thomas. Een erg mooi aangeklede hoek waar de kinderen in een boek kunnen schrijven, waar kaarsen branden, waar tekeningen en vele andere werkjes opgehangen zijn.
Om half 11 is er een herdenkingsdienst gehouden in de aula van de school. Juf José heeft verteld over Thomas, juf Mira een prentenboek voorgelezen en juf Monique had een hele mooie presentatie gemaakt van foto’s van afgelopen schooljaar. Daarna zijn we met alle kinderen naar buiten gegaan en hebben we heel veel bellenblaaskusjes naar Thomas gestuurd. Wat zal hij natte wangen gehad hebben!!! Het was een opening van het schooljaar waar geen enkele collega aan moet denken…. een leerling van school herdenken…pffff!! Maar wat zijn wij blij met en trots op dit team. Knap, veel respect voor alle leerkrachten en medewerkers hoe wij afgelopen twee jaar opgevangen en begeleid zijn én hoe ze het ook vandaag weer met z’n allen tot een waardig afscheid hebben gemaakt! Graag willen we jullie hiervoor via de blog toch bedanken, ook al hebben we dat al 10x gedaan!
Een kleine impressie van vanmorgen.
Langzaamaan gaan ook wij ons ritme weer oppakken, wat betekent verder gaan met reïntegreren. Het zal allemaal nog veel tijd nodig hebben. Gelukkig hebben we veel familie en vrienden om ons heen om ons door deze o zo moeilijke periode heen te helpen.
Mooi en moeilijk tegelijk, sterkte
Een hele dikke knuffel voor jullie.
mooie woorden weer..x
Een virtuele knuffel voor jullie.
<3
Wat een ontroerend verhaal.
Heel veel sterkte met reïntegreren.
Gr anja
Heel veel respect voor deze ontroerende tekst en vind dat jullie het goed doen. Gisteren tijdens het bellenblazen voor Thomas kreeg ik weer een brok in mijn keel en dacht ik terug naar het indrukwekkende en mooie afscheidsdienst voor thomas. En denkende over hoe moeilijk het voor jullie moet zijn om nu verder te gaan.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe.
Prachtige woorden weer!!
Zo moeilijk en zo oneerlijk……………
Fijn dat iedereen zoveel voor jullie heeft kunnen betekenen
Met tranen in de ogen jullie verhaal gelezen. Ik heb diepe bewondering hoe jullie omgaan met het gemis, en toch alle aandacht ook aan jasper en michiel geven. Blijf vooral zo doorgaan, vertrouwen op jullie eigen gevoel, op jullie eigen manier , hoe zwaar het soms ook is. Thomas zal hierin zijn plekje krijgen.
Mooi en heel ontroerend…succes met alles wat jullie nu gaan oppakken…
Toch weer tranen bij het lezen.
Veel sterkte in de komende tijd.
Wilko, Monique, Stijn en Laura
Joan ,Charlotte, Jasper, en Michiel.
Een ontroerend verhaal, heel veel sterkte gewenst, voor de komende tijd.
Maar die mooie witte vlinder , Of dat gouden sterretje,
zal jullie daar wel bij helpen.
Zo mooi geschreven. Het zal niet mee vallen om de draad weer op te pakken, er zullen velen dagen en momenten zijn waarvan je dan denkt van goh Thomas had dit ook geweldig gevonden. Hoop dat jullie troost mogen vinden in al deze lieve berichten die mensen achter laten voor jullie. Wij denken aan jullie en we zullen ook altijd aan Thomas denken bij het zien van zo`n mooie vlinder of als we bellenblazen. Heel veel sterkte voor jullie allemaal, iedereen die Thomas nu zo vreselijk mist, maar vooral voor Charlotte, Joan, Jasper en Michiel heel veel sterkte.
Altijd veel bewondering gehad voor jullie blogs. Ook nu. Uit de woorden blijkt zoveel kracht en moed, heel ontroerend!
Heel veel sterkte gewenst.
Bas en Hanneke
Lieve mensen,
Fijn dat jullie er nog zo’n mooie vakantie van hebben kunnen maken. En dan op de eerste schooldag nog zo’n prachtige herdenking!
Ik wens jullie allebei veel succes met reïntegreren. Jammer dat ik dit niet meer van dichtbij kan meemaken.
Tot gauw!
Lieve groet, Els
Echt respect voor jullie! Zo mooi om te lezen hoe jullie alles oppakken. Het gemis is groot, maar ondanks dat proberen jullie er voor Jasper en Michiel iets moois van te maken.
Ik heb van begin af aan de blog gelezen en kom nog steeds dagelijks terug. Ik vind het fijn om te lezen hoe het me jullie gaat.
Succes met reintegreren en weer in het ritme komen.
Groetjes Sanne