Maadagmiddag mocht Thomas naar huis. We moesten hem goed in de gaten houden, wat we natuurlijk altijd al doen. We kregen de nodige medicijnen mee tegen de allergische reacties. Dinsdag ging het iets beter, het hoesten werd duidelijk minder. Thomas heeft nog twee keer moeten spugen en het was lastig voor hem om dan niets in zijn broek te doen. Luiers zijn voor baby’s, dus protesteerde hij even toen hij er een aan kreeg, maar toen we de uitleg erbij gaven dat de diaree door de medicijnen kwam, vond hij het toch goed. Een natte broek is immers ook niet fijn. ‘s Middags zijn we naar het vliegveld geweest om Gemma weg te brengen. Dit was voor ieder van ons een emotioneel moment. Vooral Jasper vond het heel moeilijk. Op de terugweg heeft het enorm geonweerd. Jasper zei:”Gemma is vanuit het vliegtuig foto’s aan het maken van ons!” Dat vonden we wel een leuke opmerking die we jullie niet wilden onthouden!
Intussen is Gemma weer veilig thuis bij haar lieve gezin. Michiel vroeg de dag erna telkens: “waar is Gemma nou?”, zo schattig. Hij stond vanmorgen bovenaan de trap weer Gemma te roepen. Hij snapt het dus nog niet helemaal.
Gisteren zijn Jasper en Michiel naar de daycare (soort kinderdagverblijf) geweest. Zij vinden het daar allebei erg leuk. Jasper krijgt van mij werkjes mee, die hij daar maakt (als het goed is, want gisteren had hij niks af). Vandaag hebben we toch maar eerst het werk gedaan en heb ik hem later weggebracht. Dat is ook wel handiger nu, want zijn eigen groep 3 krijgt op het moment de nodige citotoetsen weer en dan doen wij vrolijk mee!
Thomas is gisteren met Joan naar CHOP geweest voor het wekelijks bloedonderzoek en een gesprekje met de oncologe. Zij vond dat Thomas het erg goed gedaan had voor een eerste behandeling. Ze denkt dat hij een hoge pijngrens heeft en niet snel zeurt. Dat denken wij zelf ook, maar we vinden het toch heel knap dat hij zomaar alles laat gebeuren. Toen Joan tegen vieren terug was, heeft hij Thomas afgezet bij de daycare, zodat hij ook nog een uurtje kon spelen. Hij glunderde van oor tot oor!
Vandaag zijn ze alledrie naar Children of America (Daycare) geweest. Ze vonden het alledrie leuk, maar we merken aan Michiel wel dat het heel erg wennen is voor hem. Hij heeft thuis tenslotte ook nog geen kinderdagverblijf- of peuterspeelzaalervaring opgedaan… Thomas was erg moe, maar zeer voldaan. Vanmorgen kwam hij in de klas en toen zeiden alle kinderen tegen hem: “Goodmorning Thomas”, waarop Thomas natuurlijk heel verlegen werd, maar keurig met een zacht stemmetje Goodmorning terug zei!
Voor ons is het fijn dat de kinderen zo wat daagjes onder de panne zijn en komen we ook een beetje aan onszelf toe. En de kinderen hebben interactie met andere kinderen en hebben speelgoed om mee te spelen. Niet onbelangrijk.
Morgen begint Thomas aan de accutane, dat is vitamine-a-zuur. Hij moet ‘s morgens 3 pillen en ‘s avonds weer. Het zijn gelachtige pillen. Doorslikken hoeft hij ze niet, maar hij moet erop kauwen, zodat het ‘sap’ dat erin zit doorgeslikt wordt. We zijn heel benieuwd hoe dat gaat. Thomas houdt niet zo van pillen! Het grote nadeel van deze pillen is, dat de huid erg gevoelig wordt, zo erg zelfs, dat hij niet meer in de zon mag. We hebben vandaag een spray gekocht met zonnebrand factor 110. Hopelijk werkt dat goed.
Zondag is de laatste keer (deze kuur) dat hij een prikje in zijn been moet, zodat we misschien volgende week een keer gaan zwemmen. Bij de YMCA is een openluchtzwembad met een waterspeeltuin in de schaduw. Ideaal dus!
Morgen zal ik een korte samenvatting geven van het tijdspad van de kuren. Het zal dan een nieuwe blog worden.
Via facebook had ik al veel mensen bedankt, maar niet iedereen zit op facebook. Bij deze wil ik iedereen nogmaals bedanken voor de post die hier iedere dag binnenkomt. Eergisteren spande de kroon, met wel 18 enveloppen! Het is super om zoveel post te mogen ontvangen. De kinderen rennen iedere dag samen naar de brievenbus. Ze kijken er echt naar uit!
