Wat een dag

Vanmorgen om 8:00 bij het geven van de medicijnen ging het weer eens mis. De ciproxin zorgde weer ‘s voor ellende. De sonde zat weer eens verstopt. Zo’n beetje alle trucjes uitgeprobeerd, maar niets werkte. Het enige wat nog restte was, proberen er ‘doorheen’te duwen. Niets te verliezen…

Helaas was het begin van de sonde, de aansluiting voor de voeding, door het vele malen vast- en losmaken verzwakt, waardoor het slangetje daar de geest gaf. Einde sonde. Probleem: geen sonde, geen voeding. Da’s nog niet zo erg. Thomas krijgt vanzelf honger en vraagt dan vanzelf om een boterham.  Maar geen sonde betekent in dit geval ook geen medicijnen. En dat is een groter probleem.

Er moet dus een nieuwe in. Laat ik nu net vrijdag voor de zekerheid nieuwe sondes besteld hebben. Alleen wordt er niet op maandag geleverd, dus komt de bestelling vandaag (hopelijk). Eerst maar op track-en-trace van tnt gekeken waar het pakketje uithangt. Oh oh. Het zijn 6 pakketjes, waarvan er 2 morgen geleverd worden. Niemand weet dus in welk pakketje de sondes zitten. Na veel bellen komt om 13:30 de postbezorger met 4 pakketjes en… YES, de sondes.

Nu nog iemand van de thuiszorg te pakken zien te krijgen die de sonde in kan brengen. Weer bellen. En wauw, alweer geluk. er zit er eentje (redelijk) dichtbij . Om 14:15 gaat-ie erin.

Nu was een sonde inbrengen niet de meest favoriete handeling voor Thomas, maar vandaag heeft hij toch weer een grote stap gemaakt. Hij snapte nu, dat hij niet alleen zijn ogen dicht moet knijpen, maar ook daadwerkelijk moet slikken om de sonde naar beneden te krijgen. Daardoor ging het gelukkig wel wat gemakkelijker. En wat Thomas er zelf van vindt: “Nu krijg ik weer zo’n platte gele kraal, hè”

Verder is hij vandaag 2x eventjes naar school geweest. In eerste instantie wilde hij liever thuis blijven, maar hij draaide al snel bij en ging toch. Hij viel lekker snel in slaap…