Vandaag is het een jaar geleden dat onze wereld op z’n kop werd gezet.
15 september 2011 zal nooit meer uit ons geheugen verdwijnen. Precies een week na Thomas z’n 4e verjaardag. Op deze dag werden we door de huisarts doorverwezen naar de SEH in Venlo, waar ‘s avonds ons het eerste bericht bereikte dat er iets gevoeld was in Thomas zijn buik dat er niet hoorde. Een dag later meldden we ons ‘s morgens vroeg in Nijmegen met een doodziek kind, niet wetende dat we die rit nog heel vaak zouden rijden. Pas een ruime week later, op 23 september, kregen we de definitieve diagnose, Neuroblastoom met uitzaaiingen, stadium 4. Een dag later startte de eerste chemo….
Er volgde een jaar met vele ups en downs en we hebben veel moeten incasseren. Beiden niet meer in staat om nog te werken, ons leven bestond uit wanhoop, verdriet, onzekerheid, frustraties, angst en veel organiseren. We hadden per slot van rekening naast Thomas nog twee kinderen thuis die onze aandacht en liefde nodig hadden. Maar ons leven bestond ook uit hoop, leerzame, grappige en mooie momenten.
Het hoogtepunt van afgelopen jaar is zeker 1 augustus geweest. Pas toen, na de derde kuur in Amerika, kregen we het bericht dat Thomas schoon is.
Wat een jaar…. Het was, zoals al door zovelen is genoemd, een achtbaan. Een achtbaan waar we nog steeds in zitten, niet wetende waar de achtbaan op zal houden. Natuurlijk hopen we dat we het boek een keer mogen sluiten en dat we kunnen zeggen dat Thomas een SURVIVOR is, een survivor van Neuroblastoom kinderkanker in de zwaarste vorm. De tijd zal het leren….
Thomas op zijn 4e verjaardag.
Thomas een jaar later.
En we hadden het niet gered zonder de steun en hulp van vele lieve mensen om ons heen. Een kaartje, een schouder, een bakje eten, oppas, een ritje naar Nijmegen, alle inzamelacties voor de stichting en nog veel meer. Lieve mensen, BEDANKT!!!!!
Een traan in m’n oog. Kippevel. Alles komt goed.
Zo herkenbaar! Mooie waardevolle mensen zijn jullie!
Mooie woorden!
kijk vooruit en niet achterom , hoe moeilijk het ook soms is .
jullie zijn een pachtig gezin en hebben heel wat mee gemaakt, zo als je schrijft ook mooie dingen, en hou die vast .
en THOMAS is en blijft een kanjer .
en voor jullie en de andere kids petje af .
A.K.G .
.
Respect…voor jullie allemaal!!!!
Als ik het lees krijg ik tranen in mijn ogen.
Tot gauw op school.
Wilko, Monique, Stijn en Laura
Wow, wat hebben jullie dat mooi omschreven. Kippenvel en tranen bij het lezen. Dikke knuffel
Monique, Davy en de meiden
Kanjers zijn jullie!
Hoi Allemaal,
Ik sluit me bij iedereen aan. RESPECT voor ieder van jullie wat zijn jullie kanjers.
We worden allemaal weer even met beide benen op de grond gezet.
gr Anja
Wat er in een jaar tijd allemaal kan gebeuren, pfff. Erg fijn dat het nu zo goed met jullie en jullie kanjers gaat. En hopelijk blijft dat zo. Daar gaan we ook van uit! Veel geluk, liefde en vooral gezondheid gewenst voor de toekomst!
groetjes Saskia, Mervyn, Kyra en Jari Cuppen
❤️❤️❤️❤️
Ik mis je mama ❤️
Een ‘brok in mijn keel’ van jouw mooie woorden.
Hoop voor jullie dat het eindstation van de ‘achtbaan’ in de buurt is en dat Thomas inderdaad een survivor is.
Lieve groetjes van Marc, Monique, Maud en Milou Arts!
Ook ik hoop met heel mn hart dat jullie het boek binnenkort mogen sluiten als survivors en dat jullie alle 5 weer wat rust in jullie levens mogen krijgen na zo’n heftig jaar. En dat jullie weer gewoon kunnen gaan genieten van alledag en van elkaar… gewoon… zo’n simpel woordje… maar niet altijd zo gewoon. Respect voor jullie!
Mooi geschreven ,hoop voor jullie dat het zo blijft,
En dat dit jaar kan worden afgesloten,
En het leven weer word zoals eerst
Jullie hebben het ZO verdiend,
Groetjes,
Ontroerend, hoop, geloof en liefde…!!!!!
Deze prachtige maar zeer ontroerende woorden vatten jullie jaar prima samen! Wij allemaal hopen dat deze zware strijd met vele pieken en dalen een nieuw jaar brengt waarin jullie gezinnetje weer langzaam verder kan bouwen!! Het zal niet meevallen… maar vele mensen om jullie heen zullen er zeker een positief steentje aan bijdragen. Nu nog even het CHOP, dan disneyworld (uit ervaring kan ik zeggen… super) en dan weer terug naar al jullie lieve dierbare familie en vrienden. En dan gaat voor jullie de strijd nog verder. Maar wij hopen voor jullie dat jullie dadelijk weer samen als gezin verder kunnen. Die lieve knappe stoere Kanjer Thomas (met hoofdletters) heeft toch maar knap samen met zijn Papa en Mama en met zijn Broers (ook met verdiende hoofdletters) de strijd gestreden! Wij hopen dat het zo blijft! Een goede knappe basis is gelegd in dat verre, verre America!!! Op naar een spannend volgend jaar en wij hopen dat er nog heeeeeeeeeeel veel mogen volgen!!!!
Hoi,
Hopelijk zitten jullie nu in het laatste stukje van jullie (wervelende) achtbaan. Wat een jaar! Hoe gek het ook klinkt; hier zijn jullie van gegroeid, hier kunnen jullie ook vele positieve dingen uithalen. Doe dit ook en kijk vooruit, niet achterom. De toekomst kennen we niet en wat er geweest is, dat kunnen we niet meer veranderen. Geef het een plaatsje en ga positief door!!
Ik heb jullie blog de hele tijd gevolgd en heb veel bewondering voor jullie.
Groetjes
Monique Philipsen
Dendron
Wat een mooie woorden!!
Kanjer zijn jullie allemaal!
Wat een verschil! Thomas een jaar geleden en nu. Vorig jaar zag hij er zo moe en fragiel uit en nu, nu straalt hij en ziet er energiek uit. Echt fantastisch. En dat na zo’n jaar vol met zware behandelingen en het ziek zijn. En jullie die al die tijd kranig door gegaan zijn hoe verdrietig en hoe moe jullie ook waren ( zijn). Het laat toch ook zien wat voor geweldige ouders jullie zijn:-) En dan niet te vergeten Jasper en Michiel die zich ook goed door alle hectiek, verdriet en de reis naar Amerika heen geslagen hebben. Ook al zijn jullie er nog niet en blijft het nog heel spannend omtrent Thomas zal het over een kleine 3 weken ook weer een beetje makkelijker worden want dan hebben julllie ieder die je lief is om je heen en kun je weer een beetje beginnen aan het “gewone” leven.
Tot gauw!!!!
Liefs van de klaproos.
Al die mensen hebben het met liefde gedaan en zullen jullie straks ook niet in de kou laten staan. We kijken allemaal uit naar het moment dat jullie wee in Venray zijn. Tot gauw.
Met tranen in de ogen lees ik jullie bericht. Jullie zijn er bijna.
Tot gauw weer in Venray.
Groetje Pieter, Miranda, Milou en Mirthe.
Hoi Family,
Kippevel, dat is het enige wat ik nu kan zeggen, veel liefs en tot snel.
Coriene
Wat heb je dat mooi omschreven. ook alle reactie zijn super mooi.
Nog even en dan zijn jullie weer lekker in je eigen huisje..
groetjes Jacqueline
Kanjers,
zorg voor een mooi slot in the states met de welverdiende vakantie
GENIET ERVAN!!!!!!!
Groet Peter
Wij kunnen ons alleen maar aansluiten bij alles wat al gezegd is.
Geniet van de laatste 2 weken daar, maar geniet vooral ook van elkaar.
Tot snel!
Groetjes,
Carl, Saskia, Pim en Sanne
Hallo Kanjers,
Prachtig dat het goed gaat met Thomas,en dat alles goed mag blijven gaan in de toekomst,ik heb heel veel respect voor jullie allemaal voor wat jullie het afgelopen jaar hebben moeten doorstaan,de tijd zit er bijna op en dan kunnen jullie weer heerlijk naar huis in de eigen omgeving ,geniet nog daar van een paar fijne weken met z,n allen,om ook nog wat leuke dingen te doen!
Liefs Annie.
Hallo allemaal,
Wat een jaar en wat een ervaringen! Heftig, intensief, verdrietig, blij, teleurgesteld, hoopvol; een achtbaan aan emoties. Maar nu zit het er bijna op. Jullie hebben het allemaal fantastisch gedaan! Nog even genieten in Amerika en dan weer naar huis. Naar jullie eigen vertrouwde stekkie. Thomas nog een kuur, Jasper weer naar school en jullie ook langzaamaan de draad weer oppakken. Wij vinden het erg leuk om jou, Charlotte, weer op school terug te zien. Je bent welkom, de koffie staat altijd klaar!!!
Hartelijke groet, Els
Groetjes Els