Alweer een jaar geleden is het, dat Thomas zijn laatste adem uitblies.
Ik had al een tijdje de behoefte om nog een blog te schrijven, maar dit kwam er telkens niet van… In mijn hoofd was ik er wel veel mee bezig, maar kon de juiste woorden niet vinden om op papier te zetten. Toch ga ik er gewoon maar aan beginnen….
Een jaar met heel veel ups en downs. Dat is hoe wij het ervaren hebben.
Vorig jaar rond deze tijd wisten we dat het echt voorbij zou zijn. Thomas zou voor altijd 5 jaar blijven, een kleuter. We zouden hem nooit zien opgroeien tot puber, student of papa. In de loop van dit jaar is dat besef er steeds duidelijker geweest. We missen een zoon, broertje voor Jasper en Michiel. Ook uit de omgeving horen we dat leeftijdsgenootjes er nog steeds last van hebben en Thomas missen. Dit raakt ons, maar is ook fijn dat dit met ons gedeeld wordt en dat we daarvoor niet “gespaard” worden.
Mensen reageren heel verschillend. De een leeft enorm mee en een ander weet zich geen houding te geven. We merken nu steeds meer dat men door gaat met leven….wij ook, maar wel met altijd Thomas in ons achterhoofd. Het is niet uit te leggen hoe het voelt, alsof je een stukje van jezelf kwijt bent. En dat is in feite ook zo.
Intussen zijn wij beiden aan ons gescheiden leven gewend, ook de kinderen hebben daar hun draai redelijk in gevonden. Ook zijn wij beiden weer volledig aan het werk. Dit heeft ons veel energie en doorzettingsvermogen gekost. Maar we gaan ervoor….we kijken vooruit (tenminste, dat proberen we) en zullen altijd een heel grote plek in ons hart hebben voor onze lieve Thomas, het witte vlindertje dat ons hopelijk weer de hele zomer gezelschap houdt.
Vandaag is het een jaar geleden…. we hebben de behoefte om erbij stil te staan. Vandaar deze blog.
Vanmiddag gaan we naar de speeltuin, de speeltuin van Thomas. Samen met vrienden en iedereen die ook de behoefte heeft om een belletje te blazen naar onze Kanjer. En natuurlijk met café noirtjes en spekjes!
Lieverd, we missen je……
Veel sterkte samen.
Een jaar zonder jullie kanjer Thomas.
Een jaar zonder Thomas in groep 1/2B. Wat heeft Milou hem gemist. En nog steeds komt zijn foto regelmatig tevoorschijn. Wij blazen vandaag bellenblaas bellen via de bellenblaas brievenbus naar Thomas!
Voor jullie extra kracht en sterkte, vandaag!
Lieve groetjes van Marc, Monique, Maud en Milou Arts!
Ook wij missen Thomas!
Heel veel sterkte allemaal xxx
Een jaar zonder jullie kanjer Thomas.
Een jaar zonder Thomas in groep 1/2B. Wat heeft Milou hem gemist. En nog steeds komt zijn foto regelmatig tevoorschijn. Wij blazen vandaag bellenblaas bellen via de bellenblaas brievenbus naar Thomas!
Voor jullie extra kracht en sterkte, vandaag!
Lieve groetjes van Marc, Monique, Maud en Milou Arts!
Denk nog heel vaak aan jullie Thomas! Ook op veel
voor jullie onbekende mensen heeft Thomas en jullie verhaal een onuitwisbare indruk gemaakt! Sterkte voor de toekomst en hopelijk vandaag een fijne herinneringsdag gehad.
Heel veel sterkte en kracht, niet alleen nu, maar alle dagen.
Mooi stukje! Veel sterkte
Hallo lieve ouders,
Hier missen we onze prinses van net 6 ondertussen 1,5 jaar. En het is voor ons ook zo dat de ons niet bespaarde verhalen van vriendinnetjes en anderen deugd doen. Ik vraag me soms af of het ooit draaglijker wordt. Want niet alleen de herinneringen doen je haar missen maar ook en vooral de nieuwe dingen. Dingen die zij zo leuk had gevonden, een show van de buurkindjes waar ze graag aan had mee willen doen, voor het eerst met de jeugdbeweging op kamp,… Praten helpt, wenen ook, en weten dat ze in je hart en in je hoofd zit ook, al blijft dat in mijn ogen nog altijd maar een magere troost.
Veel sterkte, en soms ook niet, we moeten immers niet altijd sterk zijn. Gewoon ‘lief’ zijn voor onszelf en onze omgeving, zo is het verdriet een beetje draagbaar…
Liefs,
Elke
Wens jullie allen veel sterkte en succes om door te gaan op de ingeslagen weg!
Beste joan, Charlotte, Jasper en Michiel,
Wij wensen jullie extra veel sterkte vandaag, de geboortedag van Thomas!
Woorden schieten nog steeds tekort. We hopen dat jullie ondanks het vreselijke gemis, kracht vinden aan de mooie herinnering van jullie kanjer.
Groet bas en Hanneke mohle
Beste
Zie net de website en blogs over jullie zoon en broertje Thomas. Dit heeft mij ook als als vader van een zoon ( Thomas) zeer geraakt. Jullie hebben alles aangepakt en voor hem gedaan, ook via deze site. Zeer spijtig wat deze afschuwelijke ziekte teweeg kan brengen en hij dit in zijn nog jonge leventje niet heeft mogen redden. Langs deze weg alle sterkte gewenst, probeer van elkaar te genieten en vooruit te kijken.