Vandaag was een dag van tegenstellingen. Na een nacht die 2x onderbroken werd, was Thomas vanmorgen in een redelijke bui. Eten deed hij nog steeds niet, maar voor 10:00 nog geen laagvliegende knuffels gezien.
Rond 8:45 weer naar de audioloog. piepjestest. Het zal mij benieuwen of meneer het zich zal laten welgevallen.
9:00: Warempel. Meneertje fleurt op tijdens het wachten in de wachtkamer en begint met Lisa met een kralendoolhof te spelen. Enkel onderbroken door een plots opkomend plasje. Gelukkig heeft papa alles meegenomen en is de wc dichtbij. Zou het dan nu toch goed gaan?
9:15 We zijn aan de beurt. Thomas doet keurig wat er van hem verlangd wordt en zet zowaar zijn guitigste blik nog eens op.
Terug op de afdeling is Juf Mareille er. Samen met Thomas gepuzzeld en wat (school)spelletjes gedaan. Daarna komt Renée. Ons manneke klimt zelf uit bed om naar het raam te lopen. (alleen zijn die slangetjes niet zo lang) Daarna nog met Renée met de trein gespeeld. Intussen hebben we ook een doos met duplo, maar die heeft niet zijn aandacht.
Het vervelendste moment vandaag: pleisters wisselen. Gelukkig levert het wel weer een kraal op, dus de tranen zijn snel weg.
Dan is het batterijtje al weer leeg en wil hij in bed TV kijken. Een half uur later slaapt hij.
Mooi dan kan paps even naar de kapper en wat boodschappen doen.
Hmmm Bij terugkomst is onze kerel wakker geworden en heeft gespuugd. 2e keer schoon bed en pyjama. Daarna heeft hij niet veel te missen. Hij zegt boe noch bah.
Een bezoekje van de CliniClowns (Biba en Jopie) kan hij wel waarderen. Hij lacht zowaar een paar keer als de clowns lopen te stuntelen met het gordijn bij de ingang.
Daarna komt de fysio-dame en probeert om hem wat kleine dingen te laten doen, maar het heeft geen zin. Zijn deurtje is op slot en hij geeft niet thuis. Als ze een ballon opblaast om hem deze te laten overgooien, lacht hij even. Pakt vervolgens de ballon (-en bedankt-) en doet vervolgens niets meer…
Intussen is hij de hele middag misselijk van de chemo. (Dan zou ik ook niet veel doen denk ik)
Pas rond een uur of 19:00 als hij zijn Dexa heeft gehad, fleurt hij weer wat op en kan zelfs nog een keer tegen papa lachen…
Straks weer een zak Etoposide eraan. Ben benieuwd, zoveel pyjama’s heeft dat kind nou ook weer niet.
Welterusten
Lieve Charlotte en Joan,
Ik wil nogmaals laten weten dat ik aan jullie en jullie gezin denk. Ik vind dat jullie knap met deze situatie omgaan. Nogmaals sterkte gewenst vanuit Merselo.
Veel liefs van Bianca