Wel ziek, niet ziek, wel ziek, niet ziek….

Vanmorgen om 5:00 werden we gewekt door Thomas. Die zat rechtop in bed met een bak voor zijn neus. Spugend. Goeiemorgen….
Gelukkig trok de misselijkheid snel weg. Dan toch maar even temperaturen. 38,7. Nee he, daar gaan we weer.
Een klein uur later nog maar een keer gemeten: 38,1. Toch maar even Boxmeer bellen.
De kinderarts wil hem toch even (let op dit woordje, goed onthouden) zien.
Rond 6:15 zat papa dus met ons boefje in het ziekenhuis. Bloed afnemen en vervolgens wachten op de bloeduitslagen.
Nu moesten we vandaag sowieso naar Boxmeer om bloed te prikken, zodat ze in Nijmegen kunnen bepalen of hij aan de 4e kuur mag beginnen.
Om 11:30 nog geen uitslag, sterker nog het bloed was inmiddels gestold en er was te weinig om nog te kunnen meten. Er moet opnieuw bloed afgenomen worden.
Rond 14:45 komt er een arts langs die zegt: we hebben nog niet alle uitslagen, maar op basis van de uitslagen die we hebben, zie ik geen reden jullie nog hier te houden.
Rond 15:30 zijn we dan bij opa Jan en oma Ria, want opa is jarig vandaag!
Dit is dus “even gezien worden”.

In het ziekenhuis heeft Thomas zoals gebruikelijk de clown van de afdeling uitgehangen, met konijn Jopie gewandeld, spelletje gedaan met de PM-er en de verpleging bezig gehouden…

Vanmiddag lekker bij opa en oma geweest en met broers en neefjes gespeeld.

Vanavond toch maar even naar Nijmegen gebeld, of we nu wel of niet moet komen. We hebben groen licht: morgen begint kuur no 4!