Vandaag had Thomas niet veel te missen. De hele dag door is hij misselijk geweest.
Zelfs de juf en Renée kregen er niets uit (hmm, niet helemaal gelukkige woordkeus).
In tegenstelling tot de dokter die kwam kijken of de slijmvliezen van zijn mond nog intact zijn. Niet dat het er beter op werd, want deze kreeg er wel geluid uit, maar dat was vooral gemopper.
De chemo doet duidelijk zijn werk. Dat hebben we ook uit het gesprek begrepen met prof Hoogerbrugge. De NB-cellen in de rechterbijnier waren óf dood, óf aan het uitrijpen, maar hoe dan ook geen echte NB-cellen meer.
We hebben nog grofweg het tijdspad doorlopen enz.
Gelukkig hadden we even de handen vrij, want Gemma was met Michiel even naar Nijmegen gekomen. Dat kon Thomas wél waarderen. Zijn kleine broer kreeg uiteraard ook weer een hele dikke knuffel.
Na het overleg met de arts is er ook besloten om andere medicatie te geven tegen de misselijkheid. Hij wordt er wel sloom van, maar dat is dan nog beter dan de hele tijd misselijk.
En verder weer afwachten
Hopen dat de nieuwe medicijnen er idd voor zorgen dat hij minder misselijk is.
Blijf in deze dagen veel aan jullie denken!
Hou je taai, groetjes, Yvonne