Fijne vakantie!!!

Deze blog wil ik graag beginnen met iedereen een fijne vakantie te wensen! En naar horen zeggen moet dat lukken, want in Nederland is het weer eindelijk beter.

Eigenlijk hebben we omtrent Thomas weinig nieuws te melden, maar mensen willen toch graag af en toe een update. De afgelopen week heeft Thomas nog wat last gehad van naweeën van de 2e kuur. Zijn buik was opgezet en hij was erg moe. Ook heeft hij nog wat dagen diaree gehad. Woensdag is Joan met Thomas naar CHOP geweest voor het wekelijkse bloedbeeld. Aangezien de oncoloog zijn buik ook erg opgezwollen vond, moesten ze wachten op de uitslag van het bloed. Dat bleek heel erg goed te zijn, zo goed zelfs, dat we volgende week niet hoeven te komen (of zou het te maken hebben met July 4th, de nationale feestdag?). Wel moesten we de buik in de gaten houden. En die is nu weer redelijk normaal. We denken dat het vocht geweest is (hij heeft tijdens de kuur 2 liter vastgehouden) in combinatie met lucht (vandaar de diaree). Sinds vandaag kunnen we zeggen dat Thomas er weer goed aan is (in andere delen van ons land noemen ze dat ‘goed te pas’, een uitdrukking die wij niet gebruiken)

Afgelopen donderdag wilden we naar een winkelcentrum gaan in Norriton. Vlak voordat we vertrokken belde de juf van Thomas op, dat het eigenlijk nog niet zo lekker ging en dat Thomas naar huis wilden. Dus hebben we hem opgehaald en is hij uiteindelijk gezellig met ons mee geweest.
Vrijdag zijn Jasper en Michiel naar de daycare geweest, Thomas wilde echt niet. Hij wilde ook geen accutane-pillen innemen, wat normaal niet echt een probleem is. Maar deze ochtend wel. We wilden het toch proberen, maar het had geen zin. Thomas is om 11 uur in zijn bed gaan liggen en heeft geslapen tot 14 uur. (En wij hebben de accutane toen toch maar door de sonde gedaan;-) ‘s Middags om 15 uur hebben we de jongens op de daycare opgehaald. We moesten zelfs nog even wachten, omdat Jasper (met een echte gele schoolbus!}  naar het Adventure Aquarium was. Zodra hij terug was, zijn we naar Lancaster gereden, een uurtje rijden, waar we een gezellige avond hebben gehad met Lena (onze makelaar), haar man, kinderen en kleinkinderen en de andere Nederlandse gezinnen. Helaas kon Puck er niet bij zijn, omdat zij  opgenomen was voor alweer de vierde kuur. (Succes, Puck!) Het was een Amerikaanse barbeque, met voor ieder een echte hamburger.
Zaterdag hebben we gezwommen bij de YMCA. Tegen de tijd dat wij daar kwamen, verdween de zon achter de wolken. Dat was best fijn! Thomas mag vanwege de accutane niet in de zon en nu kon hij toch net wat makkelijker onbezorgd spelen. Bovendien was het evengoed 35 graden, warm genoeg dus! De Amerikanen kennen de zwembroeken zoals wij die kennen niet. Hier hebben ze allemaal een korte broek aan in het water. Gecombineerd met een wit truitje met lange mouwen, maakt dat Thomas sowieso goed beschermd is tegen de zon.
Vandaag zijn we naar het Please Touch Museum geweest. Aangezien we een citypass hebben, met 6 bezienswaardigheden die binnen 9 dagen opgemaakt moet worden, hebben we de komende week ook nog wat ‘excursies’ voor de boeg. (De eerste was de dierentuin, alleen zijn ze toen de datum vergeten, zodoende kunnen we vanaf vandaag nog 8 dagen gebruiken voor de overige 4) Het Please Touch Museum is een museum speciaal voor kinderen. En dat hebben we geweten: we hebben geen kind aan ze gehad! Ze hebben de hele dag gespeeld. Er was een winkel waar ze zelf boodschappen konden doen en achter de kassa konden afrekenen, bij de Mc Donalds konden ze zelf hamburgers maken, wielen van raceauto’s vervangen, met bootjes en water spelen en kijken hoe een sluis werkt, in een trein/bus/ambulance zitten, een dependance van CHOP en ze zijn zelfs naar de maan geweest. (Hieronder wat foto’s.) Kortom: een erg leuk museum! Op het moment dat ik deze blog zit te schrijven, zitten de kinderen om half 8 ‘s avonds in het zwembadje. Het water is belachelijk warm, we hebben zelfs gedacht om er koud bij te doen;-) Niet zo gek, als het zelfs ‘s nachts nog 25 graden is!

Naast alle leuke dingen die we hier aan het ondernemen zijn, is het gemis van thuis niet minder, sterker nog.. het wordt (logisch?) wel erger. We zijn alweer ruim 8 weken hier. Ook begint de stress toe te nemen over de komende scans, die Thomas na de derde kuur krijgt. Het is erg spannend voor ons. Zouden de plekjes minder zijn, of zelfs helemaal weg? Het blijft de hele dag door in ons achterhoofd spoken. We kunnen niet meer doen dan afwachten en hopen. En er nu het beste van maken!

Jayden, Isa en Thomas

Thomas op de maan.