Afgelopen dinsdag moesten we rond 12 uur in CHOP zijn, voor Thomas zijn controles en het aanprikken van de port. We hadden afgesproken dat we daarna opa Hans en oma Henny weg zouden brengen en dan rond half 6 terug zouden zijn. Normaal gesproken is er op de opnamedag pas een kamer vrij tussen 17 en 18 uur. We kwamen echter voor een onaangename verrassing te staan. Er was namelijk meteen een kamer klaar en de zuster die Thomas zou opnemen stond ons al op te wachten. Wij schrokken natuurlijk, want dat betekende dat Thomas niet mee mocht om opa en oma uit te zwaaien, een flinke teleurstelling!
Uiteindelijk, na veel praten en smeken, mocht Thomas toch mee. De zuster kon wel even wachten (en het protocol ook) en we waren ruim op tijd weer terug.
Om niet midden in de file terecht te komen, is Joan met Jasper en Michiel blijven eten in het ziekenhuis. Daarna hebben Thomas en ik nog gezellig een spelletje Uno gedaan.
Het was fijn om Hans en Henny hier te hebben. Ze hebben ons enorm geholpen met alles. Natuurlijk hebben we ook fijne gesprekken gehad (afleiding) en ‘s avonds een spelletje gekaart. Het afscheid viel erg mee, want we weten dat we ze snel weer zullen zien.
Woensdag begon de CH14-18 op tijd te lopen. De morfine en benadryl deden goed hun werk, want Thomas was erg slaperig. Verder had hij nergens last van. (gedurende de hele dag 3x op de morfineknop gedrukt vanwege pijn en that’s it) De hele dag heeft hij gevochten tegen de slaap en lag hij met rollende ogen in bed. Tegen vier uur sliep hij eindelijk. Hij is van 20-22 uur wakker geweest en heeft daarna weer een goede nacht gehad.
De sondevoeding loopt deze kuur ‘s nachts gewoon door. Bij de vorige kuren was Thomas te misselijk en hebben ze hem uit voorzorg tijdens de kuur helemaal geen eten gegeven. Tot nu toe is hij niet misselijk geweest, dus het gaat super!
De komende week, na de opname, gaan we de sondevoeding in overleg met de diëtiste afbouwen en kijken we of Thomas het eten (en drinken) zelf helemaal gaat doen, zodat we misschien zonder slangetje in de neus naar Nederland terug kunnen. We zullen het snel in de gaten hebben als het niet lukt. Pushen kun je het niet, en als het niet gaat, dan maar niet. We zien wel…
Vandaag heeft Thomas, in tegenstelling tot gisteren, een erg actieve dag gehad. Hij heeft met auto’s gespeeld, een spaarpot (varken) geschilderd, gepuzzeld en spelletjes gedaan. Het enige was het hoestje, waar de verpleging dan met meerdere mensen naar komt luisteren. En zoals bij iedere kuur hoorden ze niks geks. Wij maken ons intussen geen zorgen meer als Thomas een keertje hoest.
Verder zijn we thuis ook al bezig met de voorbereidingen op het vertrek. Er is intussen best wel wat papierwerk wat uitgezocht moet worden, voorraden moeten opgemaakt, zwembadje schoongemaakt en we willen het huis natuurlijk ook netjes achterlaten. Daar hebben we natuurlijk nog tijd genoeg voor, maar we zijn echt al aan het aftellen, noem het maar nesteldrang, haha!
Tsjonge jonge
Charlotte en Joan en kids,
Ik heb net even een jaar teruggekeken in de blog. Wat een jaar is dit geweest.
Vele ups en downs maar het einde is in zicht met een goed resultaat.
Tot snel in Nederland.
Groetjes Peter
Wat een bos haren heeft Thomas al weer
Joan en Charlotte en de kids de laatste loodjes. Succes ermee.
Hallo Charlotte ,Joan en de kinderen.
Wat fijn dat het zo goed gaat,
En natuurlijk net zo fijn dat jullie kunnen gaan aftellen,
En geweldig hoe Thomas er weer uitziet.
Groetjes
Hoi Thomas en fam,
Heel veel succes met de laatste loodjes!! Wat moet dat een fijne gedachte zijn om snel en schoon weer richting Nederland te mogen!
groetjes Kay en Fam uit Elsendorp
wat fijn dat alles zo voorspoedig is verlopen en nu maar hopen dat alles stand houd
we houden de berichten in de gaten en heten julliebvb welkom terug in Nederland
groeten van An e Willie Strijbosch ( De drie koningen uit Milheeze)