De kinderthuiszorg heeft gistermiddag haar uiterste best gedaan om alle benodigde spullen voor het starten met morfine te kunnen realiseren. Het was een heel geregel, ruim 4 uur heeft het geduurd voordat alle spullen compleet waren. Nadat de morfinepomp gisteren is aangesloten (met het nodige protest) heeft Thomas een rustige nacht gehad. Vanmorgen was hij heel erg misselijk. Daarom hebben we besloten om ook de dormicum te starten. Dit zorgt ervoor dat Thomas minder misselijk is en daardoor iets meer slaapt. De strijd die we gisteren hadden met een boze en gefrustreerde Thomas, heeft plaatsgemaakt voor een Thomas die meer toegankelijk is. Hij vindt het nu gelukkig weer fijn om geknuffeld te worden en we mogen hem weer aanraken. Door kleine subtiele bewegingen maakt hij ons duidelijk wat hij wil. Vanmiddag was onze oma op bezoek. Zij wordt volgende week 90. Het was moeilijk en heel emotioneel. Thomas heeft bewust meegekregen dat ze er was en zelfs nog een beetje gepraat met haar (en ons).
We fotograferen en filmen veel, proberen zoveel mogelijk momentjes nog vast te leggen.
De kinderthuiszorg is nu 24 uur per dag bij ons om ons te ondersteunen en Thomas in de gaten te houden. Wij zijn heel blij met deze vakkundige, lieve mensen!
Het was druk vandaag met het bezoek…helaas kunnen we niet meer aan iedereen toezeggen dat bezoek welkom is. Het gaat gewoonweg niet. We merken dat het voor onszelf fijn is dat er meegeleefd wordt en dat er veel geappt en ge-smst wordt, al hopen we dat iedereen begrijpt dat we niet overal op kunnen reageren. We waarderen alle hulp die aangeboden wordt enorm! Bedankt!
We genieten van de kleine dingen, een knikje, een woordje of een glimlach.
Tot slot nog een paar foto’s van onze kanjer!
