De eerste nacht alleen in het grote ziekenhuis is goed gegaan. Voor de zekerheid kreeg Thomas wel een luier aan. Vanmorgen was hij heel relaxed tv aan het kijken. Fijn dat hij het accepteert en dat wij de ruimte krijgen om goed te slapen.
De tweede dag is op een paar vervelende handelingen na goed verlopen. Thomas is panisch voor het wisselen van de pleisters. We moeten hem dan echt met twee mensen in bedwang houden. Hij krijst alles bij elkaar. Zo zielig! Het stomme is dat het eigenlijk niet zo erg hoeft te zijn, maar het lijkt erop dat hij een angst ontwikkeld heeft. Zodra zijn trui omhoog moet is het drama. Morgen gaan we in ieder geval bespreken dat er iets aan gedaan moet worden, anders wordt het steeds erger.
Vanmiddag heeft Thomas één keer gespuugd en daar is het bij gebleven. Wel was hij misselijk, maar door hem bezig te houden, konden we hem afleiden.
We zijn vanmiddag naar het plein geweest waar de konijntjes geaaid en bekeken mochten worden. Dat vond hij erg leuk en vergat zijn spuugbakje even. Ook heeft hij met papa getafeltennist, d.w.z. het balletje opgevangen met zijn spuugbakje!
Daarna zijn we nog gaan tafelvoetballen en wilde hij graag naar beneden een kleine ballon kopen voor Michiel. (op zijn manier laat hij dus merken dat hij Michiel ook mist) Samen met Coby zijn we naar beneden gegaan.
Terug op de afdeling heeft hij nog een tijdje met de Wii gespeeld met de fysiotherapeute.
Morgen moet hij nog een dagje spoelen. We weten nu al dat hij morgen nog niet naar huis mag. Ze willen eerst dat hij zich goed genoeg voelt en dat wij het aandurven om hem mee te nemen. Gelukkig maar…
