…is eigenlijk geen nieuws.
Het is meer van hetzelfde. Koorts, jeuk, hoesten en pijn.
Vannacht was Thomas heel onrustig. Het geklets van gisteravond ging in zijn slaap zelfs nog door. Hij leek wel te ijlen… Dus toch maar even gevraagd, maar daarvoor was de koorts niet hoog genoeg.
Zijn temperatuur gaat de hele tijd op en neer. Koorts, die soms oploopt tot ergens in de 39. Dan krijgt hij medicijnen en de koorts gaat weer weg, om een paar uur later weer even de kop op te steken.
Hetzelfde met de jeuk en met het hoesten. Zo gauw hij meer gaat hoesten, krijgt hij weer medicijnen door de sonde, waarna het ook weer redelijk snel minder wordt.
Vanmiddag heeft hij weer even een paar flinke pijnscheuten gehad, waarvoor hij zijn morfine-knopje gebruikt heeft.
Thomas beklaagde zich erover dat hij had gebeld en de zuster maar niet kwam.
Wat bleek: Als je belt, krijg je een soort “operator” die vraagt wat er is en vervolgens de verpleegster stuurt. Thomas hield echter zijn mond stijf dicht als hij die stem hoorde, dus kwam er ook niemand. Vanmiddag toch maar even het woordje ” Nurse” geleerd dus…
Beste Charlotte, Joan en de kinderen,
Ik wens jullie heel veel kracht, zeker voor Thomas die het allemaal moet ondergaan. Wat is hij een dapper jongentje!
Veel groetjes,
Christa
Lieve allemaal,
Jullie hebben weer veel meegmaakt de laatste dagen. Fijn dat de jongens het leuk hebben op de opvang. Hopelijk knapt Thomas weer gauw op.
Sterkte voor jullie en voor Thomas.
Groetjes Els en Edward