Dag 3 Kuur 1

Jasper en Michiel zijn gisteren voor het eerst naar het kinderdagverblijf geweest. Ze hebben er heerlijk met de andere kinderen gespeeld. Jasper heeft in de klas zijn sommen gemaakt en voor de rest wat andere activiteiten gedaan, omdat hij met de taal nog weinig kan.
Michiel heeft maar kort geslapen, want als je met 10 kids in een klas ligt, is er natuurlijk heel veel wat veel interessanter is dan slapen.
Toen we ze gingen halen waren ze druk buiten aan het spelen. Jasper was met andere kinderen met een bal in de weer en Michiel met een loop-auto. Toen Michiel Gemma in het vizier kreeg keek hij haar aan: Ik weet wie je bent, maar wat doe je hier? En op het moment dat het kwartje viel, weer de grote glimlach die we van hem gewend zijn. Toen even later zijn oog op papa viel, exact dezelfde reactie nog een keer. Heerlijk

Mama heeft een lange nacht achter de rug. Behalve een bed (lees: bank) dat niet lekker ligt, was Thomas erg vroeg wakker: 2:30 uur. Tot die tijd had hij geslapen en toen hij wakker werd, kwam er meteen een bakje aan te pas. Vervolgens wilde hij niet meer gaan slapen en was bloed-chagerijnig, want hij wilde met Jasper en Michiel spelen. Die zouden echter pas in de loop van de ochtend komen. Dat duurde dus nog erg lang.

‘s Morgens kwam er weer koorts opzetten, die met de Tylenol niet wegging. Andere medicatie hielp gelukkig wel en de rest van de dag is de koorts ook weg gebleven.
Wel heeft hij de rest van de dag jeuk gehad. Nou is jeuk op zich al vervelend, maar helemaal als je het niet op een specifieke plaats hebt, maar over je hele lijf. Krabben helpt dus niet.
Daarnaast heeft hij ook last van diaree, dus soms is het even snel reageren als hij zegt dat hij naar de wc moet.
Pijn heeft hij vandaag volgens mij niet veel gehad.
Wel heeft hij vaak hoestbuien. Die duren gelukkig niet lang, maar als het gebeurt is het toch even spannend of hij zijn sonde binnenhoudt.

Toen papa met Jasper, Michiel en Gemma kwam klaarde hij ineens op. Hij wilde weer spelen en dus werd er een bolderkar geregeld, zodat hij samen met zijn broers een rondje over de gang kon maken. Dat was zijn uitstapje van de dag.
De rest van de dag was hij er best goed aan en heeft samen met papa op de playstation gespeeld. Het meest opvallende is wel dat hij weer praatjes heeft. En hoe! Hij is met geen hout stil te krijgen. Hij kletst honderd-uit. Hij kletst tegen de verpleegsters net zo goed gewoon door. Ze kunnen er geen touw aan vastknopen en zeggen maar soms yes en no en oh really, maar hij vertelt gewoon door. (anders om werkt het hetzelfde)
Ook tegen papa hield hij maar niet op. Tegen de avond heb ik ook echt tegen hem moeten zeggen dat hij moest stoppen met praten en moest gaan slapen.