Vannacht om 1 uur maakte Joan mij wakker. Hij blijft altijd op tot de medicijnen van 0.00 uur zijn toegediend.
Joan zei dat hij het niet vertrouwde. Thomas bleef spugen en hing lusteloos voorover in de bak. Hij leek wel een lappenpop waar geen leven in zat.
We hebben toen het Radboud gebeld. De oncoloog vond het toch verstandig dat we even naar Boxmeer gingen om hem na te laten kijken.
Maar hoe? We durfden het niet aan om met hem in de auto te stappen. Gelukkig was het geen probleem om met de ambulance te gaan. Tegen de tijd dat mam er was, was de ambulance er ook. Gelukkig alleen de zwaailichten aan, zodat niet de hele buurt wakker werd!
Met veel bombarie gingen de broeders naar boven, Michiel en Jasper sliepen gelukkig gewoon door. Na een paar onderzoekjes werd hij in de ambulance gelegd en zijn we naar Boxmeer gegaan.
Bloed afnemen uit de lijn lukte niet, zodat hij toch een vingerprik moest.
Uit de onderzoeken bleek al snel dat Thomas aan het uitdrogen was. Hij is dus meteen aan het infuus gelegd met vocht. De sonde en medicijnen werden even gestaakt.
Ons ventje woog nog maar 12,3 kg!
Om half 5 gingen we naar bed. Joan en ik mochten blijven slapen. We hebben een suite, heel ruim en nieuw allemaal. We hebben uitgeslapen tot 10 uur!
Vanmorgen zag Thomas er alweer wat beter uit, niet zo’n holle ogen meer. Hij wilde zelfs peperkoek en rolworstjes! (Plakje worst opgerold)
Vanmiddag (of -avond) gaan ze weer voorzichtig de sonde starten.
Voorlopig blijft hij nog hier, want we nemen hem niet mee naar huis voordat hij de voeding kan verdragen en een beetje is aangesterkt.
Thomas ligt op afdeling C4, kamer 430
Vanavond meer…