Tja, vanmorgen zijn we naar Nijmegen geweest. Om half 9 stond er een hartecho op het programma. We waren meteen aan de beurt. In de tijd dat Thomas naar een filmpje keek, was de hartecho zo gepiept. En het resultaat was goed. Er zijn geen bijzonderheden waargenomen.
Daarna moesten we naar de onderzoekskamer om ‘bloedmannetjes’ uit het lijntje te halen.
In de tijd dat we op de uitslag moesten wachten, zijn we even naar de afdeling geweest. We kijken altijd als we daar komen even op het bord, welke kinderen er (nog) liggen. Wat we al vreesden was werkelijkheid geworden; Demi was er niet meer, overleden… Demi lag al vanaf de eerste opname van Thomas continu op een kamertje en met de ouders hadden we regelmatig contact. Welkom in de echte wereld…. Het kwam bij ons behoorlijk hard aan…
We werden opgebeld door de poli dat ze ons verwachtten. Zoals in ons vorige bericht al aangegeven, de bloedwaardes waren niet goed. Te laag… Maandagochtend gaan ze nog een keer de bloedwaardes bekijken. Zijn ze dan goed, dan mag hij meteen blijven voor de geplande kuur, anders horen we maandag hoe verder. Dat kan dus betekenen later in de week beginnen, zodat we daar met Kerst zijn. Of na Kerst beginnen…
‘t Is niet anders, maar we zitten er zelf aardig doorheen, met al die tegenslagen.