Het is bijna zover! We gaan ons laatste nachtje in, hier in Nijmegen, en dan zit het er echt op!
Het is een heel dubbel gevoel. Alles is hier zo ‘thuis’ geworden, we voelen het ook als thuiskomen, als we weer een opname ingaan. Alles zo vertrouwd en veilig… Op kamer 14 is het begonnen en zal het ook eindigen. Toen hebben we Bumba op het raam geschilderd en vandaag, symbolisch, is hij er vanaf gewassen. Vanaf 16 september zijn we hier heel wat weken geweest. We hebben hier gehuild, gelachen, gevloekt en gepraat. Het was een heftige tijd, met verdrietige , maar vooral ook mooie momenten. Mede dankzij de verpleging, artsen, begeleiding van de juf en p.m.-er, en alle anderen die we gesproken hebben. Met een goed gevoel zullen we hier morgen afscheid nemen, met veel dank aan iedereen die voor Thomas (direct of indirect) gezorgd heeft.
Vanmorgen heb ik al een bloemetje gebracht naar het Ronald Mc Donald huis. Petje af voor de mensen die daar iedere dag vrijwillig voor ons klaargestaan hebben. De kamer heb ik al gepoetst en de koelkast is al leeg. Ontbijten doen we morgen wel op de afdeling;-) Bedankt allemaal!
Thomas en Renée (de pedagogisch medewerkster)
Klaar zijn we nog niet… Een nieuwe periode breekt aan, met nieuwe uitdagingen en verrassingen. Een klein hobbeltje, de 12-20 bestralingen, voor de grote reis begint. Nu gaan we eerst genieten van een weekje samen, lekker thuis met z’n allen! Helaas kan Thomas niet naar school, hoe graag hij dat ook zou willen. Hij is er klaar voor en sterk genoeg, maar de waterpokken heersen. We mogen geen risico’s nemen. Met Thomas gaat het nu goed, af en toe nog een beetje moe. De MIBG ging vandaag prima, hij heeft keurig stil gelegen. Morgen nog een keer een uurtje en dan….
Lieven mensen van ‘De Zee’, heel erg bedankt voor alle goede zorgen. We komen zeker nog een keer aanwaaien om te laten zien hoe het met onze kanjer gaat!
Veel lieve groetjes, Joan en Charlotte
Hele dikke knuffel van Thomas (en Bumba)
wat mooi omschreven zo. Er zullen morgen echt wel wat traantjes gaan vallen denk ik. Sterkte met je laatste nachtje daar in het RMD -huis.
Wat balen zeg van de waterpokken, het heerst. En groot gelijk dat jullie geen risico nemen. groetjes jacqueline
wat geweldig! Nu even thuis en genieten met zijn allen. Op weg naar de volgende uitdaging. Nou, als je dit allemaal doorstaan hebt dan kunnen jullie heel wat aan! Ik denk iedere dag meermaals aan jullie!
Hoi Thomas ,
Een hele lange periode vanaf september.
En nu een nieuwe uitdaging!
Als ik jullie samen op de foto zie, jij samen met je mama, zoveel gelijkenis,dezelfde spontane lach, een warme uitstraling!
En zo mooi, met liefde geschreven door jou mama.
Dat raakt me….
Knuffel voor jullie allemaal, toi,toi,toi voor wat er nog komen gaat!
Gr Tonny
Hoi Allemaal,
Poeh wat een tijd is het geweest he…..en wat gaat er nog komen, respect voor jullie allemaal!!!!
Succes en sterkte met de volgende kleine maar ook grote stappen
gr Anja