02-10-2011 Het lijkt op…

20:00 Zo het grut ligt weer allemaal in bed. Weer een dag voorbij. Vandaag relatief rustig. Wat heet rustig.

Ik heb de afgelopen dagen al vaker gezegd dat de periode waar we nu in zitten me bekend voorkomt. Het lijkt wel of we weer in de kraamperiode zitten.
Je wordt geleefd. Je leeft op de klok. Elke 3 uur uit je bed voor… Elke zoveel tijd medicijnen of voeding.
Er komen zoveel artsen en ander volk voorbij, dat je af en toen niet meer kunt volgen wie nou wie was.
De verpleging, de zaalarts, 2 oncologen + co-assistent, de pedagogisch medewerker, De voedingsassitent, de dietiste, de fysiotherapeut, de neuroloog + co-ass, de radioloog + co-ass. , de anesthesist, de radiotherapeut, de onderwijskundige dienst, de juf, de maatschappelijk werker, de psycholoog, de dienst voor geestelijke verzorging, de KNO-arts
de audioloog…

Volgens mij heb ik ze gehad.
Terug naar mijn verhaal. Verder ook in deze periode veel kaarten en e-mailtjes. De thuiszorg over de vloer… en ga zo maar door.
Zo zijn er nog veel meer overeenkomsten.
Een ding heb ik sinds de geboorte van Jasper niet meer zo sterk gevoeld. Het gevoel van: “Doen we alles wel goed?”. We hebben in een paar dagen tijd zoveel moeten leren wat betreft de verzorging van de infusen, de sonde en voeding en zijn medicijnen, dat het af en toe duizelt.

Thomas had verder een redelijke dag. Regelmatig een vrolijke bui. Even met Jasper met de Wii gespeeld. (charmant met een teiltje op schoot wii-en).
Even naar buiten geweest met de rolstoel. In de loop van de dag was hij steeds minder misselijk. Zelfs 3 koekjes, een stukje peperkoek, een snoepje gegeten. Verder regelmatig wat ranja.

Toen Jasper en Michiel in bad mochten wilde Thomas ook! En zo zat ons manneke even later lekker op een krukje in bad.

Nu genieten van een momentje voor onszelf, tot de volgende medicijnronde.

Tot morgen